gify na boże ciało
Darmowe ruchome, animowane gify Podział gifów wg tematu: brokatowe, miłosne, śmieszne, urodzinowe, błyszczące, kwiaty, misie. Gify są niesłychanie pożytecznym formatem zapisu ruchomych (animowanych) obrazków. Cechuje je bardzo mała wielkość pliku przy rozsądnej jakości zapisanej grafiki. To dlatego ruchome gify są tak popularne. Dzięki nim można składać także życzenia. Ostatnio nabierają także popularność na fb (facebook). Gify na facebooka można wkleić tylko jako link do obrazka w statusie. Nie działają one jako załadowanie zdjęcia i nie działają one na fanpejdżach. Pobierasz gifa? Polub nas! Boże CiałoGify Boże Ciało
BANER PLAKAT BOŻE CIAŁO 1x2m dekoracja na ołtarz. Stan. Nowy. 64, 99 zł. zapłać później z. sprawdź. 75,94 zł z dostawą. Produkt: BANER PLAKAT BOŻE CIAŁO 1x2m dekoracja na ołtarz. dostawa do pt. 24 lis.Boże Ciało (inaczej - Święto Ciała i Krwi Pańskiej) w Kościele katolickim: uroczystość liturgiczna ku czci Najświętszego Sakramentu. Wierni szczególnie wspominają Ostatnią Wieczerzę i Przeistoczenie chleba i wina w Ciało i Krew Jezusa Chrystusa. W Polsce Boże Ciało obchodzi się w czwartek po oktawie Zesłania Ducha Świętego, a więc jest to święto ruchome wypadające zawsze 60 dni po Wielkanocy. W niektórych krajach może być obchodzone w inny dzień. ”Cud Eucharystyczny w Bolsenie i Orvieto 1263 W 1263 pielgrzymujący do Rzymu ksiądz Piotr z Pragi zatrzymał się w Bolsenie. W czasie odprawiania Mszy św. Hostia w jego rękach zaczęła krwawić. Natychmiast pokazał to przebywającemu w Orvieto papieżowi Urbanowi IV, który ogłosił, iż miał miejsce cud eucharystyczny. Wpłynęło to na ogłoszenie w 1264 nowego święta: Święta Ciała i Krwi Pańskiej („Bożego Ciała”).” W Polsce po raz pierwszy wprowadził tę uroczystość biskup Nankier w 1320 r. w diecezji krakowskiej. W 1420 na synodzie gnieźnieńskim uznano uroczystość za powszechną, obchodzoną we wszystkich kościołach w państwie - Rzeczpospolita. Procesje włączono do obchodów tego święta dopiero 100 lat później. Pod koniec XV wieku procesje w uroczystość Bożego Ciała stały się już powszechne w Niemczech, Anglii, Francji, w północnych Włoszech i w Polsce. Jednym z głównych elementem obchodów Bożego Ciała jest budowa czterech ołtarzy. Ich dekorowaniem zajmują się wierni. Wykorzystywane są do tego przede wszystkim gałęzie brzozy lub lipy oraz kwiaty. Na czele procesji niesiona jest zawsze monstrancja z Najświętszym Sakramentem. Monstrancja to drogocenne naczynie, w którym do adoracji wiernych wystawiany jest chleb eucharystyczny. Nazwa "monstrancja" wywodzi się od łacińskiego słowa oznaczającego "pokazywać". Monstrancja używana jest już od XIV wieku, ale głównie tylko w Kościele katolickim, podczas wystawiania i procesyjnego obnoszenia hostii, a więc właśnie podczas Bożego Ciała. Początkowo miała ona kształt wieży gotyckiej, a w okresie baroku powstał typ monstrancji - słońca, który znamy do dziś. Procesja z monstrancją zatrzymuje się kolejno przy czterech ołtarzach. Ołtarzy jest tyle, ilu było ewangelistów. Na każdym przystanku czytane są zawsze fragmenty z jednej Ewangelii, a więc po kolei Mateusza, Marka, Łukasza i Jana. Z uroczystościami Bożego Ciała wiążą się różne zwyczaje i wierzenia ludowe. Szczególne własności przypisywano zebranym kwiatom i gałązkom, które dekorowały ołtarze. Po przejściu procesji ludność zrywała gałązki, wierząc w ich magiczne właściwości. BOŻE CIAŁO Chleba naszego dawaj nam codziennie Tak przykazałeś modlić się nam Chryste Do Ojca Twego w Trójcy Jedynego O pokarm dla nas na życie wieczyste Idąc w procesji do czterech ołtarzy Jak w cztery strony świata podróżując Nie dbamy o to co się nam przydarzy Hosanna Tobie Boże wyśpiewując Chleba naszego powszedniego Panie Niech nie zabraknie nam i wszystkim wrogom Bo skoro jesteś naszym zmartwychwstaniem Cóż nam wrogowie złego zrobić mogą Bądź pozdrowione przeto Boże Ciało W dymie kadzideł i przenicznym kłosie W złotej monstrancji w którejś zamieszkało I w naszym ludzkim niezbadanym losie BOŻE CIAŁO Czy to dzwonią dzwonki, Czy srebrne skowronki czy to idą ludzie, Czy barwiste łąki ? Czy to bielusieńcy Z nieba aniołowie, Czy małe dziewuszki W wianuszkach na głowie ? Czy to żywe słonko nad ludem się jarzy? Czy baldachim niesie Czterech gospodarzy Pod tym baldachimem, W monstrancji błyszczącej Idzie ku nam,idzie Sam Bóg Wszechmogący! Sypmy kwiaty polne, Sypmy łączne kwiaty, Aby po tych kwiatach Wszedł do naszej chaty BOŻE CIAŁO jest to bowiem taki dzień wyjątkowy, też dla pokazania wiernemu ludowi , aby nie wątpił gdy zbłądzi po drodze bo przecież jesteśmy w Jego uwadze. BOŻE CIAŁO Malutki kawałek chleba, A w nim największy z ludzi. Jak wielka jest Serc potrzeba Na chleb co do życia budzi. Maleńki okruszek Boskości, W nim cała Boskość Jezusa; Nadzieja całej ludzkości, Na wieczność obok Chrystusa. Boże Ciało - Święto Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, to uroczystość ku czci Najświętszego Sakramentu. Jest to z najbardziej uroczystych świąt katolickich. Boże Ciało Ulicami, alejami naszych miast i strojnymi ścieżynami polskich wsi idzie dzisiaj i porywa z sobą nas i zaprasza ,byśmy za Nim zawsze szli. Wśród chorągwi, baldachimów, płatków róż, pośród barwnych wstęg, koronek w blasku dnia idzie Ten, w którego wierzysz – to sam Bóg zstąpił z nieba, by zobaczyć ,jak się masz. Jest obecny w białej Hostii, po to, by wzrokiem wiary człowiek patrzył w Jego Twarz. I obiecał, że po wszystkie nasze dni – aż do końca świata – będzie pośród nas. Chleba naszego dawaj nam codziennie. Tak przykazałeś modlić się nam Chryste Do Ojca Twego w Trójcy Jedynego O pokarm dla nas na życie wieczyste. Hołd dla Bożego Ciała O Władco Wszechświata w Tabernakulum skryty Ty szukasz serc ludzkich na Swoje mieszkanie Boską tajemnicą w małym opłatku ukryty dla pragnących pokarmem na zawsze się staniesz. W Eucharystii Świętej dajesz nam Siebie jednoczysz się z duszą darujesz łask zdroje czyste ludzkie serce mieszkaniem dla Ciebie ogień Twej miłości zmienił życie moje. Bo opłatek biały jest Twym Ciałem Panie, który karmi dusze i daje zbawienie chlebem żywym dla wiernych zostanie da radość, nadzieję, ufność w Twe istnienie. Jak żebrak przychodzę przed oblicze Twoje przed Wielkością Boga uginam kolana mocą silnej wiary obdarz dziecko Swoje, które marnym pyłkiem wobec Swego Pana. Przed Twym Majestatem dzisiaj cześć składamy, bo Tyś jest w Najświętszym Sakramencie utajony z szacunkiem przed Trójcą głowę pochylamy, w której Ojciec, Syn i Duch Święty w jedno połączony. Idzie Jezus środkiem drogi Za nim wiernych ludzi tłum Dzieci sypią płatki kwiatów Aby po nich ,stąpać mógł. Patrzy Jezus swoim wzrokiem, Zwiedza miasta ,zwiedza wsie, Tak strudzone moje nogi, Czy,odpocząć miałbym gdzie. Chodzi od wsi do miasteczka, Zagląda do chłopskich chat, A gdzie miłość jest i zgoda, Swoje serce oddać rad. Jak chleb potrzebny jest ciału, aby mogło żyć i róść, jak woda potrzebna jest roślinie, aby wydała liście, kwiaty i owoc, tak człowiek do swojego życia potrzebuje wartości duchowych, aby być człowiekiem. Duszy nie można oszukać podając jej środki zastępcze, choćby łudząco podobne do rzeczywistych. Pokarm zastępczy nie wypełni duchowych tęsknot. Gdy czasami zamyślisz się nad własnym szarym popiołem, który poruszy się, osłabia, osacza życie....tak, to dusza twoja... to wołanie o pokarm... pomyśl, ten chleb jest warunkiem życia. Ks. A. Henel CM Na procesję Bożego Ciała Zróbcie mu miejsce, Pan idzie z nieba, Pod przymiotami ukryty chleba! Zagrody nasze widzieć wychodzi I, jak się dzieciom Jego powodzi. Otocz Go wkoło, rzeszo wybrana, Przed Twoim Bogiem zginaj kolana! Pieśń chwały Jego śpiewaj z weselem, On Twoim Ojcem, On przyjacielem. Nic dosyć było to dla człowieka, Że na ołtarzu codzień go czeka: Sam ludu Swego odwiedza ściany, Bo nawyki bawić między ziemiany. Uścielajcie Mu kwiatami drogi, Którędy Pańskie iść będą nogi! Okrzyknijcie to na wszystkie strony: "W środku nas idzie Błogosławiony!" Straż przy nim czynią Anieli możni, Nie przystępujcie blisko, bezbożni! Obyście kiedyś i wy poznali, Jakiegośmy tu Pana dostali! On winy nasze darować lubi, Jego się wsparciem ten naród chlubi. W domu i w polu daje nam dary, Serc tylko naszych żąda ofiary. Niesiemy ci je, Boże, niesiemy! Dawaj nam łaski, sercać dajemy. I tej zamiany między stronami Niebo i ziemia będą świadkami. My nie słyszymy, jak nam niebiosy Odpowiadają swemi odgłosy. Franciszek Karpiński ŚWIĘTO BOŻE CIAŁO Dziś obchodzimy święto Boże Ciało Eucharystii Święto tak dawno powstało. Wierni od kościoła kroczą do ołtarzy Ze śpiewem, świecami, radością na twarzy. W taki sposób właśnie uwielbiają Pana I tu przy ołtarzach słuchają kazania. Dawno, przed wiekami niezwykłe zdarzenie Miało miejsce pod Rzymem, dokładnie w Bolsenie. Kapłan co podczas Mszy Hostię przełamywał Nie wierzył że to Chrystus, bardzo powątpiewał. I tu cud się zdarzył, krew z Hostii kapała Dusza na ten widok zwątpień już nie miała. Papież poruszony tym cudem ogromnym Ustanowił Święto dla ludzi, potomnym. I tak rok po roku jak długo żyjemy Boże Ciało w Hostii godnie świętujemy. UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIĘTSZEGO CIAŁA I KRWI CHRYSTUSA - BOŻE CIAŁO - Ulicami, alejami naszych miast i strojnymi ścieżynami polskich wsi idzie dzisiaj i porywa z sobą nas i zaprasza ,byśmy za Nim zawsze szli. Wśród chorągwi, baldachimów, płatków róż, pośród barwnych wstęg, koronek w blasku dnia idzie Ten, w którego wierzysz – to sam Bóg zstąpił z nieba, by zobaczyć ,jak się masz. Jest obecny w białej Hostii, po to, by wzrokiem wiary człowiek patrzył w Jego Twarz. I obiecał, że po wszystkie nasze dni – aż do końca świata – będzie pośród nas. Zielem, kwiatami ścielcie Mu drogi, Którędy Pańskie iść będą nogi! I okrzyknijcie na wszystkie strony: Pośród nas idzie Błogosławiony"! Zróbcie Mu miejsce, Pan idzie z nieba, pod przymiotami ukryty chleba. Zagrody nasze widzieć przychodzi i jak się Jego dzieciom powodzi. Otocz Go w koło rzeszo wybrana, przed twoim BOGIEM, zginaj kolana. Pieśń chwały Jego, śpiewaj z weselem, ON twoim OJCEM, ON PRZYJACIELEM !
Życzenia, obrazki i gify zawierające w tytule słowo: cytatem. Ciało i krew Jezusa Chystusa z cytatem Gify i obrazki. Gify Boże Ciało Gify i obrazki. Kartka z cytatem na Wielką Sobotę Gify i obrazki. Gify Wielka Sobota Gify i obrazki. Kartka z ramką i cytatem dla pielęgniarek Gify i obrazki. Gify Międzynarodowy Dzień Pielęgniarek i
Następnego dnia po Wszystkich Świętych 2 listopada - obchodzony jest dzień wspominania zmarłych Dzień Zaduszny. Dzień Zaduszny (tzw. Zaduszki) jest dniem modlitw za dusze zmarłych,uczestniczy się w mszach modląc się w intencji zmarłych. Zaduszki mają swoje korzenie w dawnych pogańskim zwyczaju dziadów,opisanym w słynnym dramacie Adama Mickiewicza. Dziady to święto szczególne – W ten magiczny czas, gdy świat żywych i martwych dzieli szczególnie cienka granica, staramy się zapewnić duchom przodków strawę i napitek,a przede wszystkim ciepło więcej, podczas tej wyjątkowej nocy,to właśnie żywi oddać mogą największą przysługę zagubionym duszom–wskazać drogę do Nawii. Przypomina nam to jedno z ważniejszych przesłań naszej rodzimej wiary–nie tylko duchy mogą oddać przysługę żywym ale i żywi duchom… Stara legenda głosi,że w noc pomiędzy Dniem Wszystkich Świętych, a Zaduszkami blask zapalonych na grobach zniczy wskazuje właściwą drogę zagubionym i nieszczęśliwym duszom, błąkającym się pomiędzy niebem a ziemią. Boże,Ty pragniesz zbawienia ludzi i hojnie udzielasz przebaczenia, prosimy Cię abyś za wstawienictwem Najświętszej Maryi zawsze Dziewicy i wszystkich Świętych dopuścił naszych zmarłych krewnych, przyjaciół i dobroczyńców do udziału w wiecznej szczęśliwości. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen. Zapal wirtualny znicz za bliskich A choć ich życia płomień zgasł,To myśli o nichSą przecież w nas. Maria Czerkawska Ci którzy odeszli nie zmieszczą się nawet w dużym pokoju Choć każdy z nich miałby mieć tylko jedną walizkę Za to mieszczą się w kropelce łzy w modlitwie za zmarłych w sakiewce serca schowanej głęboko. Biała chryzantemaZ szarym niebem zlał się listopadKrople kruków opadły na ziemięStaliśmy w ciszy -W tym dniu mówiła rytm bijącego serca zapalonych zniczyKapały liścieWiatr plątał włosy: nasze z wierzbowymiA potem dmuchnął i rozwiał wspomnienia"Wieczne odpoczywanie" - mówiliśmy cichoKładąc wśród liści -Białą chryzantemę. Katarzyna Szczepańska Dzień Zaduszny Za wszystkie dusze w Niebie...Zapalmy znicze, za tych których zabrał się za nich, by dostąpili się za dusze, które mogli się skąpać w jasnym blasku chwały Ojca Niebieskiego, By nie zapomniał o żadnym z gdy nadejdzie poraBo gdy nadejdzie czas, Zaszumi stara sykomora, Zaszumi stary Bóg Ojciec nasz JedynyOtworzy swe ramionaI w powitalnym geście, Z uśmiechem na twarzy, Zaprosi nas do Nieba, Zbawieniem nas obdarzy... Więc zapalmy dziś znicze za tych, których nie ma już wśród nas... i za te w Czyśćcu. Dzień Zaduszny A którzy w srogim padli boju,Niechaj odpoczną dziś w kiedy w noc zaduszną wstanąKażdy promienny swoją raną,W łachmanach każdy, jak w sobolach,Na radzymińskich staną polach,To ze łzą w oczach, śmiercią niemiUstami czarnej dotkną ziemi;Ă“wdzie otworzą się mogiły,Co się serdecznej krwi opiły:Oto wychodzą z nich bez likuBohaterowie w groźnym szykuI wokół patrzą czujnie, bacznie,Czy się gdzie nowy bój nie zacznie?Powstali czujni, wierni stróże,Rany ich płoną jako róże,Bo na bitewnych pól obszarzeTak pracowali jak utrudzeni i pobladliWprzód zwyciężyli, potem dajże Ty im, dobry Chryste,Odpoczywanie sny mają niespokojne,Czyli znów trzeba iść na wojnę?Bo w zimnym swoim leżą grobie,Karabin mając wciąż przy wiatr nie wieje tam jesienny,Gdzie leży żołnierz na nich złote pada liścieI niech im stroi grób ich biały śnieg otuli,Bo leżą nadzy, bez z wiosną jasną i błękitnąNiech im na grobie kwiaty czerwone, krwią oblane,Jakbyś ich świętą widział na cichego grobu zboczyNiech kwitną takie jak ich wszystkie zlecą się skowronkiI jako srebrne dzwonią słowik na tym tylko grobieUwije ciche gniazdko od wieczora do zaraniaIch drogie piosnki niech dajże Ty im, Panie Chryste,Odpoczywanie wiekuiste. Makuszyński Kornel Dzień zaduszny Takie ciche, ciche święto,Rozjarzone świeczkami,Dzień, w którym serce pozdrawia,PamiętaTych, co rozstali się z rozsnute mgliścieNad jesiennym, zadumanym światem,Gdy żywi zmarłym dobrą myśl wyślą,Zmiotą z grobu zeschłe liście,Położą kwiatek. Hanna Łochocka Może któryś kiedyś się biedzi, Najpiękniejsza jest pamięć, Dzisiaj mamy zaduszki, idą duchy i duszki. Jeszcze niedawno byli z nami-dziś dzielimy się wspomnieniami.. Nie ma ich , odeszli .. Ich już nic nie boli , Zatrzymał się ich czas, a to czeka jeszcze nas... Jesteśmy z nimi sercem , wspominamy . Lecą nasze łzy , jeszcze wczoraj byli z nami.. MOJE ZADUSZKI Wyprowadzam królów szeregi mają szaty zorzanozłote ja nad falą ładogi oniegi złote szaty fałduję młotem przeznaczenie to moje umarli wam krokami pożarów grać cienie wzywać na grobów darni słów muzyką ku wam je gnać a w tym kraju inaczej świta łuski wodne u kryp się łamią gwiazdę bladą przez kraty widać głosy fabryk ranią i kłamią o piwiarnio w której się budzę obnażone konary lip ci pijani ubodzy ludzie dorożkarska szkapa u szyb wolno kładę na kartach rękę trudno śpiewać śpiewaniem pisać zziębli z torów zbierają węgiel węgiel brudzi listopad liszaj lepię tęcze na rudej darni królów gonię na złoty bieg to co stworzę wesprzyjcie zmarli może przetrwa i nas i brzeg. Mój dzień zadumy... Czuję chłód listopada na plecachlecz to smutek przeszywa mnie dreszczemskładam słowa w modlitwie nad grobemwiatr odmówi ją liści świecy, światełko dla bliskichto wystarczy, potrzeba coś więcej?jeszcze kwiat, żywy symbol pamięcigorzkie łzy i chusteczka w mej brzoza pochyla się niskomelancholią do snu Was kołyszepłacze ze mną cichutko i rzewnieszum gałązek, blask ognia i cisza…Czas milcząco zatrzymał wskazówkija wciąż stoję i godzin nie liczętylko w głowie się tłoczą wspomnieniaoprócz nich, nic nie widzę, nie słyszę…W zamyśleniu dzień odszedł alejąwieczór cieniem zadumy się ścielemały lampion płonący na grobiesrebrną gwiazdą zaiskrzy na błyszczeć, nim noc nie spłowiejea na ziemi ostatni znicz zgaśniew moim sercu będziecie wciąż żywipóki ono snem wiecznym nie zaśnie. TYM, KTÓRZY ODESZLI Odeszli od nas wczoraj, przed latyW smutku zostały rodzinyDziś płoną znicze, dla Nich te kwiatyDziś nasze myśli są z długości Ich życiorysySkończyła kropka wiecznościWszyscy złożeni w spokoju niszyNikt z Nich nie spotka jakby wczoraj, przed chwiląZostała po Nich rozterkaLecz dla nas Oni wciąż jeszcze żyjąObecni są w naszych sercach. W dniu Zaduszek, W czas jesieni, Odwiedzamy bliskich groby, Zapalamy zasmuceni Małe lampki - znak żałoby. Światła cmentarz rozjaśniły, Że aż łuna bije w dali, Lecz i takie są mogiły, Gdzie nikt lampki nie zapali. Władysław Broniewski W dzień Zaduszek Wspomnień wiele Jesień piękna Dusze ściele Bo to byli Nasi bliscy Kochaliśmy My ich wszyscy Potem w górę się uniosą Ubierając biały ciuszek Skrzydła ich poniosą w niebo Bo to właśnie dzień Zaduszek. ZADUSZKICzęsto odchodzą dobrzy ludzie,Co nam pomogli w życiu próżno wtedy pytać Boga,Czemu odchodzą oni ciągle przecież żywi,Nadal wytrwale są wśród dusze przy nas pozostały,Tylko ich ciała zabrał czas... Zaduszki I znów światła zapłoną dla miłości wiecznej dusze snuć się będą nad ziemią białą smugą a w oczach łzy zamigocą za miłością utraconą co nie w porę odeszła tęskne myśli do nieba ulecą pełne wiary i nadziei dla żywych Zaduszki Jest tylko jeden taki dzień w roku gdzie przy mogiłach stoimy do zmroku, w złocie chryzantem, przy blasku zniczy biegnących godzin nikt z nas nie liczy. Przejrzysta mgiełka grobami się snuje mistyczny nastrój dokoła panuje obecność czyjąś czujemy w okół kochanych osób przybyłych z obłoków. Z odległych do nas przybyli światów by pobyć z nami wśród zniczy i kwiatów, by w ciche się nasze słuchać rozmowy, zatęsknić za życiem straconym tak młodym. Grobowa cisza panuje dokoła nikt głośno nie mówi ani nie woła i nawet dzieci ucichły krzyki, wpatrzonych w na wietrze tańczące płomyki. A każdy z ludzi poważny skupiony w swej księdze życia przewraca strony, radości i smutki przeżywa na nowo w tęsknocie za bliską straconą osobą. I choćby nam lat upłynęło tysiąc, wydaje się wszystkim jak by to był miesiąc, w smutku, tęsknocie błądzą wspomnienia, tak bardzo daleko od śmierci, cierpienia. Przeszłości cienie wśród mogił się snują w powrotną drogę w zaświaty szykują, tysiące światełek im drogę oświeca, w gorących modlitwach Bogu poleca Bo oprócz modlitwy im więcej nie trzeba by mogły stanąć u progu Nieba. Gregcem Kręte alejki wiodące przez ziemię poświata płomieni wypełnia i cisza zmieszana z zadumą otwiera jak klucz grobowe milczenie jednak bliskie bo związane to Zaduszki Nadszedł już listopad , a z nim Święto Zmarłych . Zapłonęły cmentarze lampkami miłości . Dla tych co odeszli w krainę wieczności . Kiedyś oni też tu przychodzili , zapalali świeczki , pacierze mówili . I często , łzę słoną z oczu uronili . Dziś z nami ich nie ma , śpią sobie snem wiecznym . Pod kamienną płytą , ziemią przywaleni . Odpoczywają cichutko , po tułaczce , tu na naszej ziemi . Czasem tylko wiatr smutno zagwiżdże , lub ptak smutno zaśpiewa . A może , to prośba o modlitwę , naszą do nieba . Wieczny odpoczynek racz dać Panie..... ZADUSZKI Płoną cmentarze wzrok pełznie po ziemi znaczonej krzyżami cisza i zaduma jak zawsze – w parze w dzień o zapachu świerku i chryzantem znicz ogrzewa kości dojmującym żalem już raz opłakane pamięć wspomnienie fakt miesza się z tym co w nas zakodowane lecz przez zwykły „mysi strach” to brzemię często przez nas nienazwane . Szydzik Zofia Płoną świeczki Dzień jesienny tak cichoJak liść zżółkły opada;Złoto ma z październikaSmutek ma z w ten smutek złotawy,I w ten płomyk zamglonyPrzybrały się ZaduszkiJak w przejrzyste świeczek szeregi,Płoną świeczek tysiące,Powiewają płomykiZamyślone i płomykiem jak dłonią,Dłonią ciepłą i jasną,Pozdrawiamy tych wszystkich,Których życie już zgasło. Hanna Łochocka W dniu Zaduszek, w czas jesieni, odwiedzamy bliskich groby, zapalamy zasmuceni małe lampki – znak żałoby. Światła cmentarz rozjaśniły, że aż łuna bije w dali, lecz i takie są mogiły, gdzie nikt lampki nie zapali.... W smutnej i cichej zadumie Do bliskich zmarłych wracamy Palimy znicze pamięci Wiązanki kwiatów składamy Oni są wciąż w naszych sercach Obecność ich znów czujemy Za to, że z nami byli Modlitwą dziś dziękujemy Za każdą wspólną chwilę Która już nigdy nie wróci Za wspomnień serdecznych tyle Tęsknotę co serca smuci Niech ciepłe ogniki zniczy Które na wietrze migocą Rozbłysną cieplutkim blaskiem Jak gwiazdy na niebie nocą Bukiety barwnych chryzantem Tulące śpiące mogiły Niech będą wyrazem wdzięczności Za dni co już się skończyły A naszą szczerą modlitwą Prosimy dziś Świętych w niebie By dusze bliskich zmarłych Przyjął Bóg Ojciec do siebie Niech da im Łaskę Zbawienia Gdzie nie ma już bólu i łez Po trudach ziemskiej podróży Kiedyś dojdziemy do nich też. ... ZADUMA ... W świetle lampki nagrobnejUwięziony jest czasTen, który mija nieuchronnieI ten, który nieustannie przypływaW cieple migocącego płomieniaZamknięta jest pamięćTa tkliwa w osłonie miłościI ta w okruchach wspomnieniaJesteśmy za tymi, co odeszliI przed tymi, którzy przyjdą po nasA między nami zawsze jest światłoWiecznej tęsknoty za doskonałościążycia chwili .... ZADUSZKI "Przystań tu na chwilę. Wchłoń cmentarną ciszę. Czy usłyszysz także to, co ja usłyszę ? Czy zobaczysz mary wokoło krążące ? Wycisz serce swoje i myśli cierpiące... Tam na lewo córka przy Matki swej grobie. Widzisz ? Płynie ponad katafalku progiem. Wyciąga tęsknie dłonie do główki dziecięcia. Jeszcze raz ostatni ! Dotknąć ! - Bez szans wzięcia. W głębi Starzec smutny snuje widmo swoje... Nie takim chciał zostać wzgardzony spokojem. Rząd lampek przyćmionych odsłania obrazy. Obok dusza Dziecka. Płacze. Nadal marzy. I nie widać straty ciała z tego świata. Jak to Boże robisz, że to wszystko złatasz ? O, widmo Dziewczyny ! Czy Anioł ? Czy Zmarła ? Nadal szuka szczęścia, choć życia - wyparła. A przede mną widmo Ojca, lecz młodszego. Coś chce mówić do mnie, lecz nie słyszę jego. Wyciągam swe dłonie do drżących, widmowych, aby ogrzać, przycisnąć, żarów dać kwantowych. Wkoło tłum ogromny. I martwi i żywi. Złączeni, skupieni - - i modlitwa z nimi. Ja wiem, że to chwila... Ile czasu mamy ? Tych, co nas odwiedzą razem powitamy..." Paweł Świątkowski Zaduszki Za was zmarli się dziś modlimy Będących w raju lub w mękach Idziemy groby wam ustroić Garść świec niesiemy w rękach Od świec zapłonie pożarem Cmentarz i wieczór jesienny Wieczór jak wielki karawan Smutny, głęboki... trumienny Kapią nam łzy na groby Jesiennego deszczu kroplami Klęcząc gorąco się modlimy Dawno pomarli – za Wami Dzisiaj my w groby wpatrzeni Nie dumni z naszej wielkości Wiemy, że i po nas pozostanie Proch tylko kiedyś i kości. Yeja Na grobach płoną znicze ja ich nie zliczę światełka pamięci głowy podnoszą do nieba tego zmarłym trzeba bo ten świecy płomyk łączy nas z ich duszą i choć nas słyszeć nie muszą to ponoć widzą są bowiem wtedy w pobliżu usadawiają się przy krzyżu i czekają od rana by patrzeć na nas. Zaduszkowe myśli "Pójdę dzisiaj ze smutkiem w duszy Zapalić lampkę pamięci Dla tych co bliscy memu sercu Na zawsze we mnie zostali Ja wierzę ,że kiedyś będę z Nimi Powrócą wspaniałe chwile Może uda się nadrobić Te stracone lata rozłąki Strata każdego bliskiego człowieka Zabiera kawałek siebie Ileż mnie jeszcze zostało By móc znieść następne straty? Kiedy i na mnie przyjdzie pora I spotkam się z Nimi Oddam im ich cząsteczki Bo będę miał trochę z żywych" Na granitowych płytach zapłonęły lampki pamięci ich drgające płomyki cienką smugą światła unoszą w niebo żal.. Tylko kolorowe chryzantemy skazane na cmentarność przypominają,że Oni też lubili się śmiać.... O jakże cicha jest przestrzeń, która otacza duszę człowieka. O jakże piękne są wspomnienia, które zostały w pamięci . O jakże źle człowiekowi, kiedy łza gorzka i słona po policzku spływa... Zapalam znicz i patrzę-Jak rozpala się płomieńA razem z tym płomykiemPrzychodzą setki wspomnieńMaleńki płomyk w zniczu tli sięZanim człowiek na wieczność zaśnieTak jak iskra w sercuTli się coraz słabiej gaśnieKażdy znicz na grobieTo jedna dusza która tęskniWspomnienia które nosi w sobieSłowa które w gardle więzną…Bliscy odchodzą w pamięci kolejny razNa wieczny senNa wieczny czas Z szarym niebem zlał się listopadKrople kruków opadły na ziemięStaliśmy w ciszy -W tym dniu rytm bijącego serca zapalonych zniczyKapały liścieWiatr plątał włosy: nasze z wierzbowymiA potem dmuchnął i rozwiał wspomnienia"Wieczne odpoczywanie" - mówiliśmy cichoKładąc wśród liści -Białą chryzantemę. Zamiast Ty, Panie tyle czasu masz mieszkaniew chmurach i błękicieA ja na głowie mnóstwo sprawI na to wszystko jedno skoro wszystko lepiej wieszBo patrzysz na nas z lotu ptakaTo powiedz czemu tak mi jest,Że czasem tylko siąść i płakaćJa się nie skarżę na swój losPotulna jestem jak baranekI tylko mam nadzieję, że...że chyba wiesz, co robisz, mam grzechów? któż to wie...A do liczenia nie mam głowyWszystkie darujesz mi i takNie jesteś przecież drobiazgowyLecz czemu mnie do raju bramProwadzisz drogą taką krętąI czemu wciąż doświadczasz takJak gdybyś chciał uczynić chcę się skarżyć na swój losNie proszę więcej, niż dać możeszI ciągle mam nadzieję, że...Że chyba wiesz, co robisz, życie minie jak zły senJak tragifarsa, komediodramatA gdy się zbudzę, westchnę - cóżTo wszystko było chyba... zamiastLecz póki co w zamęcie trwamLiczę na palcach lata szareI tylko czasem przemknie myślPrzecież nie jestem tu za czuję się, jak mrówka gdyCzyjś but tratuje jej mrowiskoCzemu mi dałeś wiarę w cudA potem odebrałeś się nie skarżę na swój losChoć wiem, jak będzie jutro ranoTyle powiedzieć chciałam ciZamiast... pacierza na dobranoc Edyta Geppert Animowane obrazki i gify ozdoby bożonarodzeniowe; Święta Bożego Narodzenia z dziećmi; Boże Narodzenie ze zwierzętami; Bożonarodzeniowa atmosfera; Animowane gify gwiazdki, linie świąteczne; Animowane kartki Merry Christmas; Animowane bombki choinkowe z tłem; Animowane elfy , mikołajki ,śnieżynki 2016 (1) stycznia (1)